Przejdź do zawartości

Kongijski Ruch na rzecz Demokracji i Rozwoju Integralnego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kongijski Ruch na rzecz Demokracji i Rozwoju Integralnego
Państwo

 Kongo

Skrót

MCDDI

Lider

Bernard Tchibambelela

Data założenia

1990

Ideologia polityczna

liberalizm, konserwatyzm

Poglądy gospodarcze

społeczna gospodarka rynkowa, liberalizm gospodarczy

Barwy

     Niebieski      Żółty

Obecni posłowie
1/151
Obecni senatorowie
1/72
Strona internetowa

Kongijski Ruch na rzecz Demokracji i Rozwoju Integralnego (fr. Mouvement congolais pour la démocratie et le développement intégral MCDDI[1]) – kongijska partia polityczna, jedna z większych partii opozycyjnych (wobec rządu Kongijskiej Partii Pracy) w Zgromadzeniu Narodowym oraz w Senacie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Partia została założona z inicjatywy byłego sekretarza stanu w ministerstwie spraw zagranicznych – Bernarda Kolélasa, w 1989 roku (w sposób nieoficjalny), natomiast formalną działalność rozpoczęła dopiero w 1990 roku, po zalegalizowaniu pluralizmu politycznego[2][3].

Wybory prezydenckie i parlamentarne w 1992 roku

[edytuj | edytuj kod]

W wyborach parlamentarnych w 1992 roku partia uzyskała 29 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym oraz 13 w Senacie[3]. Najlepsze wyniki partia uzyskała w departamencie Pool oraz w stolicy kraju – Brazzaville[4]. W wyborach prezydenckich w sierpniu tegoż roku, kandydatem partii był jej lider – Bernard Kolelas[5]. W pierwszej turze zajął drugie miejsce z wynikiem 20.37% (159 682 głosów), przechodząc tym samym do drugiej tury, w której uległ reprezentantowi Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej (UPADS) – Pascalowi Lissoubie[5]. Uzyskał wówczas 38.68% (319 396 głosów)[5]. Po wyborach partia utworzyła koalicję z 7 partiami (w tym m.in. z Kongijską Partią Pracy) wraz z którą przeprowadziła udane wotum nieufności wobec rządu premiera UPADS – Stéphane Maurice Bongho-Nouarra, w wyniku czego wraz ze swoim gabinetem podał się do dymisji, a 17 listopada prezydent Pascal Lissouba rozwiązał parlament powodując tym samym przyspieszone wybory[4]. W wyborach samorządowych partia uzyskała 30% głosów w całym kraju[3]. Od 1991 do 1994 roku partia stanowiła opozycję do większościowej partii Lissouby – Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej[3].

Wybory parlamentarne w 1993 roku

[edytuj | edytuj kod]

W przyspieszonych wyborach w 1993 roku partia uzyskała 28 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym[5]. Opozycja URC-PCT kierowana przez Kolelasa oprotestowała wynik wyborów[6]. 29 czerwca Sąd Najwyższy uznał iż wybory odbyły się w sposób nieprawidłowy[6]. 4 sierpnia zadecydowano o powtórzeniu głosowania. Ponowne wybory odbyły się 3 i 6 października, koalicja URD-PCT zdobyła wówczas łącznie 58 miejsc[6].

W styczniu 1994 wojsko zablokowało jedną z dzielnic Brazzaville – Bacongo, w której mieszkał Kolélas[7]. W jego domu znajdowała się także siedziba powołanej przez niego milicji Ninja[7]. Zbrojną konfrontacje przerwało porozumienie z 30 stycznia 1994[7]. W czerwcu 1994 roku doszło do publicznego pojednania pomiędzy Lissoubą, a Kolelasem[7]. W lipcu 1994 roku Bernard Kolélas został powołany na stanowisku burmistrza Brazzaville[7].

Kryzys w 1997 roku

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Wojna domowa w Republice Konga.

8 września 1997 roku, podczas wojny domowej, Kolelas został zaprzysiężony na urząd premiera[7]. 14 października, w wyniku przejęcia Brazzaville przez rebeliantów Sassou-Nguesso oraz wspierających ich sił Angoli, liderzy UPADS i MCDDI oraz ich sprzymierzeńcy zostali zmuszeni do ucieczki z kraju[7][8]. W wyniku poprzednich wydarzeń oraz toczących się walkach w departamencie Pool (w którym poprzednio wygrywała MCDDI), w wyborach parlamentarnych w 2002 roku partia nie uzyskała żadnych mandatów[3].

Koalicja z PCT

[edytuj | edytuj kod]

24 kwietnia 2007 roku Kolelas, w imieniu MCDDI, podpisał porozumienie wyborcze z Kongijską Partią Pracy[9]. W wyborach parlamentarnych w 2007 roku partia, startując w koalicji z PCT, uzyskała 11 mandatów w Zgromadzeniu Narodowym (stając się tym samym drugą pod względem wielkości partią, spośród 16 koalicyjnych ugrupowań)[5]. Do Zgromadzenia dostali się m.in. lider partii oraz jego syn – Guy Brice Parfait Kolélas[3]. Pierwszą sesję Zgromadzenia otworzył lider MCDDI, jako najstarszy spośród deputowanych, z kolei członek MCDDI – Bernard Tchibambelela został wybrany drugim wiceprzewodniczącym Zgromadzenia[10]. W wyniku koalicji, w skład nowego rządu premiera Isidore Mvouba weszli członkowie partii: Hellot Mampouya Matson, rzecznik MCDDI (minister ds. badań naukowych i innowacji technologicznych) oraz Guy Brice Parfait Kolélas (minister rybołówstwa)[11]. W 2009 roku Guy Kolelas został ministrem służby publicznej i reformy państwa[12]. 13 listopada 2009 roku zmarł ówczesny lider i założyciel partii Bernard Kolélas[13]. 23 stycznia 2010 roku, pod przewodnictwem Guy Kolelasa, odbyło się posiedzenie komitetu wykonawczego MCDDI, na którym to wybrano Kolelasa na tymczasowego przewodniczącego partii[14].

W wyborach parlamentarnych w 2012 roku partia uzyskała 7 mandatów. W czerwcu 2014 roku Guy Brice Parfait Kolélas publicznie skrytykował sojusz MCDDI z PCT, wskazując na niedotrzymanie przez Kongijską Partię Pracy warunków umowy[15]. Jednocześnie zaznaczył iż nie będzie wycofywał umowy koalicyjnej[15].

W wyborach prezydenckich w 2016 roku partia zdecydowała się wystartować oddzielnie. Zgodnie z wnioskami, które wpłynęły Sądu Konstytucyjnego, kandydatem partii w wyborach miał być Guy Brice Parfait Kolelas[16]. Ostatecznie uplasował się na drugim miejscu z wynikiem 15,04% (209 632 głosów)[17].

W wyborach parlamentarnych w 2017 roku partia nie uzyskała mandatów w Zgromadzeniu Narodowym[18][19], uzyskała natomiast 1 mandat w Senacie[20].

Członkowie

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Kongijski Ruch na rzecz Demokracji i Rozwoju Integralnego.

Poparcie w wyborach

[edytuj | edytuj kod]

Wybory do Zgromadzenia Narodowego

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Mandaty +/− Rząd
1992
29/125
 – Opozycja
1993
28/114
 1 Opozycja
2002
0/137
 28 Opozycja
2007
11/137
 11 Rząd
2012
7/137
 4 Rząd
2017
0/151
 7 Opozycja
2022
1/151
 1 Opozycja

Wybory do Senatu

[edytuj | edytuj kod]
Wybory[21] Mandaty +/− Rząd
1992
13/60
 – Opozycja
2017
1/72
 – Opozycja

Wybory prezydenckie

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Kandydat Głosów % Wynik
1992 Bernard Kolélas 319 396 38.68% Przegrana
2016 Guy Brice Parfait Kolélas 209 632 15,04% Przegrana

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Kongo [online], Polska Agencja Prasowa SA [dostęp 2021-03-27] (pol.).
  2. ↑ YENGO Patrice, La guerre civile du Congo-Brazzaville (1993-2002). "Chacun aura sa part", KARTHALA Editions, 1 listopada 2006, s. 62, ISBN 978-2-8111-4118-9 [dostęp 2021-04-05] (fr.).
  3. ↑ a b c d e f John Frank Clark, Samuel Decalo, Historical Dictionary of Republic of the Congo, Scarecrow Press, 2012, s. 298–299, ISBN 978-0-8108-4919-8 [dostęp 2021-04-05] (ang.).
  4. ↑ a b CONGO: parliamentary elections Assemblee nationale, 1992 [online], archive.ipu.org [dostęp 2021-04-05].
  5. ↑ a b c d e Elections in Congo-Brazzaville [online], africanelections.tripod.com [dostęp 2021-04-05].
  6. ↑ a b c CONGO: parliamentary elections Assemblee nationale, 1993 [online], archive.ipu.org [dostęp 2021-04-05].
  7. ↑ a b c d e f g John F. Clark, Congo: Transition and the Struggle to Consolidate, 1997, s. 71–75, ISBN 978-0-429-49818-3.
  8. ↑ Howard W. French, Rebels, Backed by Angola, Take Brazzaville and Oil Port, „The New York Times”, 16 października 1997, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-03-28] (ang.).
  9. ↑ Willy Mbossa, Roger Ngombé, Le MCDDI et le PCT de nouveau alliés pour gouverner ensemble [online], Les Dépêches de Brazzaville, 24 kwietnia 2007 [dostęp 2021-04-05].
  10. ↑ Willy Mbossa, Roger Ngombé, Qui sont les nouveaux membres du bureau de l'Assemblée nationale? [online], Les Dépêches de Brazzaville, 8 września 2007 [dostęp 2021-04-05] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-08].
  11. ↑ Formation d'un nouveau gouvernement au Congo [online], Afrik.com, 31 grudnia 2007 [dostęp 2021-04-05] (fr.).
  12. ↑ Congo : mort de l'opposant Guy-Brice Parfait Kolélas [online], Deutsche Welle (www.dw.com) [dostęp 2021-04-05] (fr.).
  13. ↑ Thierry Noungou, Parlement - Bernard Bakana Kolélas décédé ce 13 novembre à Paris [online], Les Dépêches de Brazzaville, 13 listopada 2009 [dostęp 2021-04-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-26].
  14. ↑ Les membres du bureau exécutif du MCDDI unanimes sur la tenue du congrès [online], Les Dépêches de Brazzaville, 25 stycznia 2010 [dostęp 2021-04-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-26].
  15. ↑ a b Vie des partis : le MCDDI dénonce son alliance avec le PCT | adiac-congo.com : toute l'actualité du Bassin du Congo [online], www.adiac-congo.com [dostęp 2021-04-05].
  16. ↑ Election présidentielle : la Cour constitutionnelle reçoit officiellement dix dossiers de candidature | adiac-congo.com : toute l'actualité du Bassin du Congo [online], adiac-congo.com [dostęp 2020-08-18].
  17. ↑ Constitutional Court Raport [online], web.archive.org, 25 kwietnia 2016, s. 7 [dostęp 2020-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-25].
  18. ↑ PAP Kongo [online], Polska Agencja Prasowa SA [dostęp 2023-03-04] (pol.).
  19. ↑ Tom Lansford, Political Handbook of the World 2020-2021, CQ Press, 31 maja 2021, s. 2005, ISBN 978-1-5443-8473-3 [dostęp 2023-03-04] (ang.).
  20. ↑ IPU PARLINE database: CONGO (Sénat), Last elections [online], archive.ipu.org [dostęp 2021-04-05].
  21. ↑ IPU PARLINE database: CONGO (Sénat), election archives [online], archive.ipu.org [dostęp 2021-03-28].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kongijski_Ruch_na_rzecz_Demokracji_i_Rozwoju_Integralnego&oldid=73734508”